КЪАМА

Санга алгъыш этгендиле анала,
Алай налат да бергендиле ала.
Жеринги жаудан да къоруулагъанса,
Алай терслик саууту да болгъанса!

Хатасызны жюрегин тешип ётген,
Сабийлени керексиз ёксюз этген,
Кюнлеринг къузгъун къычыргъандан толуп,
О, нек турдунг зорчугъа сауут болуп?!

Атамы тоюнда да тагъылгъанса,
Алай къарындашымы да жойгъанса,
Аузунгу кюн тыякъ да жылтыратды,
Кече къарангысы да кёп къаралтды.

Сени къындан батыр да сууургъанды,
Алай бетсиз мурдар да чыгъаргъанды,
Мен да махтагъан да этеме сени,
Алай айтама мен да налат сёзню.

Махтайма мен сени батыр сууургъан
Сагъатны, эски тау жырлада тургъан.
Аузунгда сары ай да кёрюннгенди,
Къара булут кёрюне да келгенди.

Батырланы сени тутхан къолларын
Махтайма, ташлагъа къатхан къанларын.
Аналаны кёз жашларындан кюймей
Къалай къалдынг, къама, сен жерге кирмей?!

Сени ишлеген устаны сюеме,
Ол жарлыны жой демеди, билеме, –
Уста деген жерини тутуругъу
Болады, огъурлу аны къуллугъу.

Уста керексиз къан тёгюлюрюне
Ыразы болмаз, тюзле ёлюрюне.
Къама, сен терсни, тюзню да жойгъанса,
Жигитге, мурдаргъа да къулланнганса.

Къама, къама! Мен кёрюп да болмайма
Сени, сюймегенлей да къоялмайма!
Бирде къатынг бла къаргъай ётеме,
Бирде, сени алып, уппа этеме!

1961